Honor 7 – Flagowa siódemka na piątkę

Posted on 8 lipca 2016 at 29 czerwca 2017 by Mobility

266 0

Urządzenia otrzymało Nagrodę Mobility „Redakcja poleca”

Huawei coraz agresywniej atakuje zachodnie rynki, ale też jego satelicka marka Honor może się pochwalić coraz większą popularnością. Atrakcyjniejsza niż w przypadku największych marek cena nie musi iść w parze z partactwem i Honor 7 może dumnie nosić miano flagowego modelu wysokiej jakości, przy nie aż tak astronomicznej cenie jak najwyższe nowości Samsunga czy Sony.

Stylistyka smartfonu Honor 7 sugeruje, że mamy do czynienia z urządzeniem z segmentu premium. To wrażenie jest o tyle uzasadnione, że model ten bardzo wiernie naśladuje wzornictwo ubiegłorocznego flagowca Huawei – Ascend Mate 7.

Głównym materiałem użytym do wyprodukowania obudowy zostało aluminium, zgrabnie połączone z elementami z plastiku, więc siłą rzeczy Honor musi być solidny i w kwestii wykonania nie można mu nic zarzucić. Zastrzeżenia może budzić najwyżej nieco zbyt duże wykorzystanie plastiku z tyłu obudowy. Konkurencja pokroju HTC czy Apple ma tylko przecinające plecy nitki tworzywa sztucznego (ze względu na anteny smartfon nie może być idealnie w 100% metalowy), natomiast Honor 7 ma dość szerokie paski z plastiku na górnej i dolnej krawędziach obudowy. Z drugiej strony polepsza to uchwyt.

Nad ekranem sporo się dzieje, bo poza czujnikami, głośnikiem do rozmów, diodą powiadomień i kamerką, znalazło się nawet miejsce na flesz LED do zdjęć typu selfie. Pod matrycą nie ma nic ciekawego, tylko jeszcze większy od górnego pas obudowy. Element ten jest zupełnie niewykorzystany (przyciski systemowe są i tak tylko ekranowe) i sztucznie powiększa telefon. Producent mógł pomyśleć o większym ściśnięciu wnętrza i tym samym skróceniu telefonu z dołu. Tył zaopatrzono w wystający (ale zabezpieczony szkłem szafirowym) obiektyw głównego aparatu, dwutonową diodę doświetlającą i czytnik linii papilarnych.

Po bokach znajduje się więcej elementów, niż przewiduje standard. Prawa krawędź to włącznik i głośność, z kolei na lewej poza tacką kart nanoSIM i microSD umieszczono też tzw. Inteligentny przycisk. Górna krawędź skrywa wtyk audio, dodatkowy mikrofon i port podczerwieni. Na krawędzi, w dole znalazło się miejsce dla głośników i głównego mikrofonu oraz złącza microUSB (z OTG).

Ekran i głośniki

Wiele ostatnich flagowców ma ekrany o standardzie powyżej Full HD. Huawei w swoim Honorze 7 wstawił jednak matrycę 1 920 x 1 080 i bardzo dobrze, bo nie wpływa to negatywnie ani na wydajność, ani na częstotliwość ładowania i jest rozsądnym optimum dla wielkości 5,2”. To wszystko daje bardzo dobrą gęstość 424 pikseli na cal, która sprawia, że niezależnie od aplikacji i treści, nawet niewielkie elementy są ostre. Kąty widzenia są szerokie, a kolory – dobrze odwzorowane. Ale to nic dziwnego przy zastosowaniu solidnej matrycy IPS. Jeśli jednak barwa byłaby dla użytkownika nieatrakcyjna, to w ustawieniach można zmienić temperaturę kolorów, wywołując bardziej cukierkowe, zimne czy naturalne widoki.

Jasność maksymalna jest wysoka, co umożliwia użytkowanie telefonu w słonecznych warunkach. Minimalne natężenie światła mogłoby być nieco mniejsze dla lepszego komfortu w nocy. Z kolei czujnik reaguje poprawnie na zmiany natężenia światła, ustalając odpowiednią jasność z dostępnego przedziału.

Dźwięk, który wydobywa się z Honora 7, jest całkiem niezły i głośny, ale istnieją lepsze pod tym względem telefony. Na pewno rozsądny jest pomysł przesunięcia głośnika z tylnej ścianki na dolną krawędź, więc nawet położenie sprzętu na stole nie wytłumi dźwięku.

Gesty i dodatki

Użytecznym dodatkiem są tryby obsługi w rękawiczkach czy jedną ręką (chociaż, nawet bez niego, używanie telefonu jedną dłonią nie jest niewygodne). Gesty motion launch pozwalają na narysowanie na wygaszonym ekranie symbolu, co zaowocuje otwarciem konkretnej aplikacji, podwójne puknięcie powoduje włączenie matrycy. Nie zabrakło też podnoszenia, odwracania czy przykładania telefonu w celu przyciszenia dzwonka, jego całkowitego wyłączenia lub nawiązania połączenia z aktualnie wyświetlonym kontaktem (np. podczas SMS-owania).

Inteligentny przycisk spełnia różne funkcje zależnie od ustawienia. Klikając raz, dwa razy lub długo go przytrzymując, wywołujemy inną reakcję, nawet przy wyłączonym ekranie (np. aktywacja latarki, szybkie zdjęcie, screenshoot czy inna funkcja lub program, który ustawimy).

Przyciski ekranowe nie ograniczają się do predefiniowanej belki trzech standardowych guzików. Możemy dodać otwieranie panelu powiadomień i zmieniać kolejność każdego z przycisków, a nawet wywołać dodatkową belkę w innym miejscu na ekranie.

Aparat fotograficzny

Jeśli od razu skonkludować właściwości aparatu, to można powiedzieć, że jest świetny. Nawet w porównaniu do Samsunga Galaxy S6 nie wypada źle. Tylna kamerka ma aż 20 Mpix (ale pełna rozdzielczość jest w proporcjach 4:3, panoramiczne zdjęcia mają maksymalnie 15 Mpix), a przednia też niezłe 8 Mpix. To, że z tyłu zastosowano dwutonową diodę doświetlającą, nie dziwi, ale podczas selfie w gorszym świetle użytkownicy docenią niecodzienną przednią pojedynczą diodę LED, która niezwykle rzadko gości w smartfonach.

Zdjęcia są ładne, szczegółowe i dobrze wychodzą nawet w gorszym świetle, co nie musi być takie oczywiste. Tryb nocny, nawet bez LED naprawdę spisuje się bez zarzutu. Stabilizacja obrazu działa w porządku, chyba że robimy fotkę przy niedużym świetle – wówczas telefon sam dostraja czas migawki na dłuższy i mogą być problemy z rozmazaniem.

Jakość filmów też stoi na wysokim poziomie, ale zabrakło czegoś więcej niż nagrywania w Full HD i 30 klatkach na sekundę. Nie ma ani 4K, ani 2K, ani nawet Full HD przy 60 klatkach.

Sterowanie aparatem może się odbywać za pomocą głosu czy przycisku głośności (pojedyncze zdjęcie/film i seria zdjęć przy przytrzymaniu), a nawet czytnika odcisków palców. Co więcej, dwukrotne naciśnięcie zmniejszenia głośności szybko włączy aparat podczas wygaszonego ekranu.

Huawei przygotował kilka trybów zdjęć i filmów, np. specjalnie do posiłku, makijaż cyfrowy, malowanie światłem (bardzo długi czas migawki), ostrość na wszystko, zwolnione tempo, panorama, HDR, supernoc, idealne selfie. Do tego dochodzą różnorakie filtry koloru, ISO, balans bieli itp.

Po zrobieniu zdjęć można je wyretuszować w edytorze, w którym znajdują się m.in.: obrócenie i przycięcie, filtry, autokorekta, upiększanie, mozaika, graffiti, znak wodny.

Czytnik linii papilarnych

Czytnik linii papilarnych umieszczono w optymalnym miejscu – pod okiem aparatu. Odnalezienie go palcem nie sprawia problemu i praktycznie od samego początku trafiamy w odpowiednie miejsce. Smartfon pozwala na zapamiętanie linii papilarnych kilku palców, można nawet utworzyć osobne banki odcisków. Podczas testów sensor nie miał problemów z identyfikacją. Wystarczy dotknięcie, nie trzeba przeciągać opuszek po powierzchni ani nawet uprzednio budzić ekranu. Nawet bez zdefiniowania linii papilarnych czujnik pozwala na pewną funkcję. Także on obsługuje gesty. Zależnie od tego, kiedy i jak go dotkniemy, możemy odebrać nim połączenie, zrobić film lub zdjęcie, wyłączyć alarm, a także wyczyścić, wyświetlić lub zamknąć panel powiadomień.

Nie tylko odciskiem palców możemy odblokować Honora 7. Inną metodą jest rozpoznawanie mowy przy wyłączonym ekranie. Domyślną komendą (którą musimy i tak najpierw nagrać w kilku próbkach) jest Hello, Amy, ale jeśli chcemy inną, wystarczy tylko zmiana zapisu i dogranie odpowiednich nagrań. Ta funkcja ma też dodatkowy plus, bo od razu możemy odnaleźć telefon, zadając pytanie: where are you, co zaowocuje głośnym alarmem.

Emotion UI

Nakładka systemowa Honora i Huaweia to rozbudowane narzędzie (tutaj w wersji 3.1), ale przez pewną właściwość nietypowe. Podobnie jak w telefonach Apple brak w niej szufladki z aplikacjami, a wszystkie ikony są umieszczone bezpośrednio na pulpicie. Jednym z elementów Emotion UI jest rozbudowane wysuwane od góry menu. Mamy w nim dostęp do bardzo wielu opcji, np. latarki, funkcji hot-spot, przełącznika 4G, multiekranu, ultraoszczędzania baterii czy trybu przesuwania klawiatury. Menedżer otwartych aplikacji umożliwia zamknięcie wszystkich przesunięciem do góry i pokazuje ilość wolnego RAM-u. Z kolei domyślnie umieszczony na głównym pulpicie widżet zapewnia optymalizację pamięci po kliknięciu. Zresztą innych widżetów jest cała masa – od muzycznych przez usługi systemowe, zegary po inne.

Bardzo ważną częścią Emotion UI są motywy. Zmieniają nie tylko tapetę ekranu czy blokady, ale też ikonki aplikacji i ustawień, kolorystykę, metodę odblokowania przesunięciem, animacje przesuwania pulpitu i czcionki. Możemy wybierać spośród kilku preinstalowanych lub pobrać je z bardzo obszernej bazy online, a nawet dostosować je według własnych potrzeb.

Klawiatura, jaką stosuje producent, to szeroko znana i lubiana przez użytkowników Swype w edycji for Huawei. Posiada niezły słownik, rozpoznawanie pisma odręcznego i ma dodatkowe przyciski, np. kursory czy do pracy na tekście.

Huawei zainstalował fabrycznie sporo dodatkowych aplikacji. Dużą część z nich można wyłączyć, jeśli się nie przydadzą. Wśród domyślnych programów znajdują się takie jak np. Pilot (nie tylko do TV czy dekodera, ale nawet klimatyzacji lub aparatu), lustro, radio FM, powiększenie, kopia zapasowa, pogoda, latarka, menedżer plików czy notatnik.

Autorski procesor

Honor 7 jest napędzany przez autorski układ Huaweia – HiSilicon Krin 935 o ośmiu 64-bitowych rdzeniach Cortex-A53. Cztery z nich pracują z taktowaniem do 2,2 GHz, a bardziej energooszczędna czwórka – do 1,5 GHz. SoC zawiera też wydajną grafikę Mali-T628 MP4. Całość uzupełniają 3 GB RAM-u. To połączenie pozwala na bezstresową płynną pracę z kilkoma aplikacjami i ogrywanie nowych gier 3D ze szczegółową grafiką bez przycięć. Moc jest niewiele niższa od HTC One M9, a przewyższa Samsunga Galaxy Note 4 czy LG G4. Z pewnością wydajność wystarczy na najbliższe lata, nawet dłużej niż okres gwarancji i typowy czas przygotowywania nowych aktualizacji. Obecnie Honor 7 pracuje pod kontrolą Androida 5.0.2, ale wkrótce jest planowana aktualizacja do 6.0. Pamięci nie powinno zabraknąć, bo dysk ma pojemność 16 GB, a aplikacje można też instalować na karcie pamięci (do 128 GB).

Testy syntetyczne:

AnTuTu Benchmark v5.7.1 64bit: 52 206
3DMark Ice Storm/Extreme/Unlimited: 10 155/6 577/10 911
3DMark Sling Shot using ES 3.0/ES 3.1: 495/292
PCMark for Android Work Performance: 4 021

Czujniki i łączność

Interfejsy są bogate i nie sprawiają problemów. GPS (także A-GPS i GLONASS) szybko łapie zasięg i nie zbacza z drogi, Bluetooth nie zanotowało awarii, a Wi-Fi oferuje najnowszy standard ac i dwa pasma (2,4 GHz i 5 GHz) oraz niezłą antenę. Z kolei LTE też wybija się ponad przeciętność, bo to nie typowe 150 Mb/s pobierania, tylko osiągi na poziomie 300 Mb/s (pobieranie) i 50 Mb/s (wysyłanie). We wnętrzu Honora 7 znalazło się też miejsce na zespół czujników położenia, miernik światła, czujnik zbliżeniowy, miernik pola elektromagnetycznego z cyfrowym kompasem. Użytkownicy korzystający zarówno z telefonu prywatnego, jak i służbowego zrobią użytek z gniazda Dual-nanoSIM. Z tym że wtedy nie włożą karty pamięci, bo jedno gniazdo SIM jest hybrydowe (do wyboru na kartę nanoSIM lub microSD).

Bateria

Dzięki temu, że producent nie przesadził z rozdzielczością ekranu, dając rozsądne Full HD, niewymienna bateria 3 100 mAh spokojnie wytrzyma dzień intensywnej pracy, bez konieczności doładowania przed finalnym powrotem do domu. Z kolei mało intensywne użytkowanie zapewnia dwa dni pracy.

Dodatkowe godziny uzyskamy przez zastosowanie zróżnicowanych trybów pracy. Domyślny inteligentny, wysoka wydajność i ultra oszczędny (ograniczający funkcje, ale prawie dwa razy wydłużający czas pracy). Dostajemy też monitoring zużycia czy wybór aplikacji chronionych (telefon pozwala im na pracę w tle po wyłączeniu ekranu).

Jan Domański

WADY

Brak NFC
Nagrywanie bez 2K czy 60 FPS w Full HD

ZALETY

Metalowa obudowa i świetne wykonanie
Bardzo duża wydajność
Płynna praca
Sprawny czytnik linii papilarnych
Dodatkowy przycisk wielofunkcyjny
Świetny główny aparat 20 Mpix
Bardzo dobry przedni aparat z diodą LED

WERDYKT

Honor 7 to w zasadzie kompletny flagowiec pod każdym względem, który może się poszczycić nawet kilkoma funkcjami, które jeszcze nie są standardem u wszystkich producentów (przedni flesz aparatu, dodatkowy przycisk funkcyjny, Dual SIM w standardzie). Ponadto, dorównując flagowcom innych znanych firm, może się pochwalić zauważalnie niższą ceną – od ok. 1 450 zł. Szkoda tylko, że nie ma NFC, nie nagrywa filmów w 4K czy 2K, a też nie każdemu musi spodobać się nakładka Huaweia, chociaż jest funkcjonalna. Mimo to na tle prawie samych zalet to tylko niewielkie wady.

Ocena:

5/5